Przebudowa dziedzińca głównego i remont holu Wydziału Górnictwa, Inżynierii Bezpieczeństwa i Automatyki Przemysłowej Politechniki Śląskiej w Gliwicach przy ul. Akademickiej 2
0
Głosów
Przebudowa dziedzińca głównego i remont holu Wydziału Górnictwa, Inżynierii Bezpieczeństwa i Automatyki Przemysłowej Politechniki Śląskiej w Gliwicach przy
ul. Akademickiej 2
Inwestor:
Politechnika Śląska w Gliwicach
Wykonawca:
Mostostal Zabrze GPBP S.A., Gliwice, Plac Piastów 10
Projektanci:
Grzegorz Nawrot, Tomasz Wagner
Wydział Architektury Politechniki Śląskiej, Gliwice, Akademicka 7
Hol i dziedziniec główny Wydziału Górnictwa Inżynierii Bezpieczeństwa i Automatyki Przemysłowej zlokalizowany jest na osi głównego budynku Politechniki Śląskiej przy
ul. Akademickiej 2, zaprojektowanego w latach 1951-53 przez profesorów J. Duchowicza
i Z. Majerskiego. Hol o wymiarach około 35 x 15 m z antresolą i monumentalnymi schodami po obu stronach wnętrza stanowi reprezentacyjne wejście do największego gmachu Politechniki. Na wprost wejścia, między filarami, znajduje się kurtyna szklana o długości 35
i wysokości 6 m otwierająca widok na dziedziniec główny o powierzchni blisko 1,2 ha. Jest to jedna z wielu reprezentacyjnych przestrzeni urbanistycznych, które wymagały kreatywnej rewitalizacji.
Wielokrotnie przebudowywanej przestrzeni holu nadano spójną estetykę, wprowadzając nowe funkcje takie jak kawiarenka i sklepik z pamiątkami politechnicznymi oraz poddając renowacji gabloty z okazami geologicznymi. Hol wyposażono w wygodne siedziska, a przylegające przestrzenie w obrazy ukazujące historię tego ważnego dla Politechniki miejsca. Fasada otwierająca hol w stronę dziedzińca została dostosowana do wymogów
p.-poż. a drzwi podwyższone tak, by w jak największym stopniu powiązać obie strefy.
Nowo projektowane zagospodarowanie dziedzińca ma sprzyjać aktywności młodzieży. Przestrzeń bezpośrednio przy holu to miejsce imprez, wystaw i spotkań Wydziału. W niewielkiej odległości od fasady zaprojektowano zadaszenie umożliwiające korzystanie z niej przy złej pogodzie. Szklano-stalowy prefabrykowany portyk zacienia położoną wzdłuż elewacji strefę stolików piknikowych i rurowych kanap. Zadaszenie to jest demontowalne i nie związane trwale ze strukturą budynku. Placyk wyposażony jest w ławy, stół do ping-ponga oraz bramkę zraszającą. W środkowej części zlokalizowano częściowo zagłębione mini-audytorium do prowadzenia zajęć na świeżym powietrzu. Meble miejskie użyte przy zagospodarowaniu dziedzińca to w dużej części zrecyklingowane elementy masztów i śmigieł elektrowni wiatrowych.
Przy przebudowie dziedzińca zachowano najwartościowsze okazy drzew, krzewów oraz historyczne pamiątki, takie jak figura świętej Barbary i kopalniany wagonik z węglem, które ulokowano tam z okazji 50 rocznicy powstania wydziału w 2000 roku.
Posadzka dziedzińca w znacznej części pokryta jest ekokratką, a spadki zapewniają skuteczną retencję. Zieleń została zintensyfikowana i dostosowana do zmian klimatu, między innymi przez zastosowanie mat z włókna kokosowego pokrytych sucholubnymi rozchodnikami. Od południa dziedziniec zamyka ażurowa pergola, która docelowo zarośnie pnączami glicynii.
W tej części wybudowano też rampę dla niepełnosprawnych, która łączy dziedziniec z parkingiem dla pracowników. Całość prac w obiekcie zaliczonym przez miasto do "dóbr kultury współczesnej" wykonana została przy aktywnej współpracy z miejskim konserwatorem zabytków.