Rewitalizacja Ostróg Forteczny Bramy Głównej "Bielany" w Krakowie

Ostróg forteczny bramy głównej "BIelany" zbudowany w 1909 r. w ramach modernizacji twierdzy murowany, z ceglaną elewacją ze strzelnicami i stalowym sponsonem od strony drogi oraz kamienną grubą ścianą narażoną chronioną nasypem ziemnym ograniczonym dwoma kamiennymi murami oporowymi, wychodzącym na stalowo-betonowy stropodach z okapami (obłami) osłoniętymi blachą. Wewnątrz strop posadowiony jest na stalowych belkach opartych na betonowym wieńcu. W elewacji bocznej zachowana jest stalowa furta pancerna. Pierwotne podziały wnętrza (latryna i pomieszczenie oficerskie) nie zachowały się. Ostróg bronił nieistniejącej już bramy usytuowanej w poprzek ulicy składającej się z trzech murowanych filarów i dwóch szerokich przejazdów zamykanych stalowymi wrotami. Teren przy ostrogu ogrodzony jest stylizowanym ogrodzeniem z siatki.
Obiekt już w okresie międzywojennym utracił funkcje obronne i wykorzystywany był przez pobliskie wodociągi miejskie. Usunięto wówczas nasypy ziemne oraz ściany wewnętrzne, część strzelnic przekształcono w okna, elewację malowano na różne ahistoryczne kolory. Przed remontem obiekt wynajmowany był doraźnie na różne cele. Wewnętrzne niewłaściwe ocieplenie oraz penetracja wód opadowych przez nieszczelny stropodach spowodowały silne zawilgocenie budynku. Remont konserwatorski obiektu podzielony na dwa etapy miał na celu usunięcie przyczyn destrukcji, przywrócenie jego pierwotnego wyglądu oraz poprawę funkcjonowania przez wprowadzenie instalacji wod-kan i ogrzewania. Stropodach i ściana narażona zostały zaizolowane i obsypane ziemią zgodnie z historycznym planem, obła stropodachu pobite blachą tytan-cynk na wentylowanej konstrukcji, kanał odwadniający wyremontowany i udrożniony. W elewacji przywrócono pierwotny układ strzelnic z drewnianymi ościeżnicami antyrykoszetowymi oraz stalowymi tarczami pancernymi i dwoma okiennicami pancernymi zrekonstruowanymi na podstawie historycznych instrukcji. Pomiędzy te elementy wprowadzono okna termiczne. Wątki ceglane elewacji i kamienne murów oporowych poddano konserwacji. We wnętrzu usunięto wtórne warstwy ze ścian, stropu i posadzki, zniszczone ceglane wątki uzupełniono i pobielono zgodnie z pierwotnym wyglądem, ściany kamienne pozostawiono naturalne, na posadzce wykonano wylewkę betonową z zaznaczeniem przebiegu ceglanej ściany izby oficerskiej. Poddano oczyszczeniu i konserwacji elementy stalowe stropu, sponsonu i furty pancernej i pomalowano je na kolor szaro-oliwkowy zbliżony do zachowanych śladów oryginalnej warstwy malarskiej. Toaletę i zaplecze socjalne zlokalizowano w miejscu pierwotnej latryny.
Przeprowadzone prace remontowo-konserwatorskie utrwaliły zabytkową substancję obiektu, zabezpieczyły ją przed dalszym niszczeniem, przywróciły jego pierwotny militarny wygląd i estetykę, a także pozwoliły na jego przyszłe użytkowanie.
Uporządkowano otoczenie obiektu z niską zielenią.